Poesia Gallega

Este servidor, gusta de escribir, no poso remédialo
E credo, de ver, no entorno, a realidad, e ó abstracto
Credo ver máxia, nos ríos e nos montes
En leiras, e nos prados, tan hermoso, e ó mar
Como ledo e ó campo, teño alma, de labrego
De sonos de mariñeiro, e de por todo
Ferbente namorado, da nosa terra meiga GALICIA
De casas grandes, Pazos e Mosteiros
De Pobos Castrenses, é Mámoas nos Outeiros
De Ríos de augas de prata, pedreados camiños
Ermas de noite xíada, no adro do cimenterio
Na solaina do olvido, os nosos mortos queridos
Névoa entroidos e méigas, lóstregos e tronos
Fortes chuvieiras, e lama nos camiños

Sendeiros de folla seca, no medio das carballeiras
Un canso pelegrín, a sombra dos castiñeiros
Cómaros de herba fina, na eira carros e fouciños

Na cotovía da noite, as boíñas alumbrando
As almas andan ceibas,as luces da compaña
Que levan, aqueles nenos, que non obedecen
Unha parexa nas sombras, co frio achegadiños
Vendo brillar a Lua, , os paxaros trinando
Na quentura dos niños,
As cacharelas paganas de lapas purificadoras
No mes de San Xoán, ó novo, polo bello
Herdanza de Celtas, Castranses, e Hermandiños Santiñas milagreiras, é Curandeiras na aldea
Tera de Breogán, da Negra Sombra é morriña

?quen traballa as terras¿ terán que selos
Os mais bellos.ó grao
Que foi doce semente, da nova prosperidade
Herdanza pros nosos nenos, que non deben de esquencer
Ó coste de traballo e sacrificio, para eles agora gozar
De ensino, coches, marcha, e unha casiña, perto da praia

Tamén son datas de xuntanza
Arredor do lar familiar
De amor e de agasallos
Ledicia dos mais meniños
A quentura do fogar

E sempre un sente soidades
Daqueles que lonxe están
Tanto con eles coma connosco
Sexa deus, maila alegría é a paz

Desde esta Galicia enxebre, desde esta terra que é Mai
A tódolos os galegos polo mundo, quérolles desexar
O soar da nosa gaita, sexa ledicia do seu Nadal
É na pandeireta repenique
No vindeiro ano novo
Sorte e tranquilidade

Miro la ventana, esta lloviendo

Atras